Welkom!

Lieve Aukje, ‘super Aukje’,

Namens jouw team, dames 2 en het bestuur van Longa`59 nemen we afscheid van jou. We brengen je een laatste groet. Uren kunnen we vullen met leuke en fijne momenten over jou. Je zorgde voor sfeer, gezelligheid, drankjes - jij altijd cola light - en je was altijd in voor gevatte opmerkingen. Je interesse in je medemens was enorm.

Elke wedstrijd starten we met een yel, Gotcha. Dat hebben we nu ook gedaan. Jij staat nú in ons midden, omringd door jouw team. Midden tussen de mensen die jou zo liefhebben en waar je mee verbonden was. In jouw sporthal, de plek waar jij je zo thuis voelde. Het volleybal loopt als een rode draad door jouw leven. 

Eén van je uitspraken was; “eeuwig mid, maar liever passer / loper, ’ het typeerde jou, dat je deze plek aanvaardde. Ondanks dat je meerdere pogingen deed naar een andere positie te verhuizen, paste uiteindelijk mid perfect bij je. Als mid ben je bij elke actie betrokken. Met je onberekenbare slagarm scoorde je veel punten en met je geweldige blok hield je menig bal tegen. Je stond midden in het team, zowel binnen als buiten het veld. En midden in de vereniging, je was een echt clubmens.

Jouw betrokkenheid voor de club was geweldig. Als vereniging deden we nooit tevergeefs een beroep op je, als coach, als trainer, als scheidsrechter, als kantinemedewerkster, organiseren van het grastoernooi in het Wentholtpark, meelopen én meezingen met de avondvierdaagse, noem maar op. Jij was in ons midden. Met jouw humor en jouw optimisme, zette je lijntjes uit en was je steeds aan het verbinden.

Al je hele leven speel je bij Longa`59 en vanaf de jeugd klom je iedere keer hoger op. Je uiteindelijke doel was spelen in dames 1. De basis, was het jeugdvriendinnen team, onder leiding van trainer Laurens Sonderen. Daar is veel geleerd. Jullie team vierde het kampioenschap van euregio Gendringen.  Rond ‘95 – ‘98 speelden jullie mee met de openclub om uiteindelijk als vierde van Nederland te eindigen. Laurens gaf jullie het gevoel dat de finale bereikt kon worden en wist de juiste dingen te zeggen om als team te presteren. Het hele team droomde van divisie spelen. Volleybal was niet alleen sport, maar ook het sociale aspect was er volop. Met vele vriendschappen voor het leven. Zo zijn jullie ooit nog eens met de camper van Maartje haar ouders naar Den Haag geweest. Volleybal en gezelligheid, dat was toen al een gouden combinatie.

In je jeugdjaren bracht je al uren door in de sporthal. Volleybal dat was je leven, je alles. Ja zelfs op school was volleybal hét gesprek. Ook sloeg je geen zondag training over. Je moest en zou in dames 1 komen. Uiteindelijk is dat je gelukt: jouw hoogtepunt. Op de vraag van je teamgenoten, twee weken geleden, wat je nou het allerleukste vond uit je volleyballeven, vertelde je glunderend; het moment dat dames 1 eredivisie speelde en je gevraagd werd mee te gaan naar St. Anthonis. Elke wedstrijd pakten jullie de punten mee en uiteindelijk werden jullie Nederlands Kampioen, weliswaar op het gras. Maar toch jouw doel was bereikt. Wat was je trots.

Een ander moment dat je super trots was en in ons midden stond, was toen we, als dames 1, kampioen werden in de promotieklasse. Das was twee jaar geleden tijdens het 60-jarige jubileumjaar. Hoewel je al veel behandelingen had gehad en je niet veel kon spelen, pakte je wel je momenten en je punten. En toevallig hebben we daar nog een hele mooie foto van.

Volleybal is altijd in jouw midden geweest. Je volgde elke wedstrijd, van het Nederlands team, beachvolleybal, King of Court, je was erbij. Het liefst in de hal als supporter, maar regelmatig gooide je een app uit; wie komt er bij mij volleybal op tv kijken? Midden tussen de mensen, daar genoot je van. Je genoot ook enorm als een andere speelster een mooie actie maakte. Je juichte dan net zo hard mee, alsof je zelf een punt scoorde. Je volgde alles van het volleybal en je wist ook alles.

Elke wedstrijd van dames 2 was je aanwezig, als speelster of als coach. Eind november ging je nog mee naar Terborg. En als je weer eens in Nijmegen was voor een behandeling, werd de livestream aangezet en was je net zo fanatiek alsof je midden tussen ons was.

Ook was je altijd te motiveren om te beachvolleyballen. Scheveningen, Mariënvelde of het Beach circuit oost, met wisselende samenstellingen werd er gespeeld, en jij was er altijd bij.

Je hield ook altijd alle scores bij. Tijdens de trainingen verzon je steeds weer een spelletje waar een wedstrijdelement in zat. Je was gek op getallen. Je hield precies bij wat de stand was. En als je onverhoopt zag dat het punt naar de tegenpartij zou gaan, flapte je eruit; scheids (die dus niet aanwezig was) en verzon je iets waardoor jouw kant een punt scoorde en voordeel had.

Je doorzettingsvermogen was enorm. Ook al was je nog zo zwak, je moest en zou bij de training aanwezig zijn. Hoe dan ook wilde je meedoen of in elk geval in de zaal zijn, midden tussen je teammaten.

Je ademde volleybal. Niet alleen om te spelen, maar ook vanwege de contacten. Bij elk team kende je wel iemand of kende ze jou. Bij tegenstanders of in de kantine. Je kwam vaak als laatste bij het team zitten, want eerst stond je nog gezellig met deze en gene te kletsen. Na de thuis competitiewedstrijden, op de donderdagavond, werd er meestal getrakteerd. Of gebak of bitterballen met patat. Het maakte jou niet uit, desnoods eerst taart en dan nog bitterballen, gewoon omdat het kon. En als het maar gezelligheid met zich meebracht, dan was het goed.

Lieve Aukje, we missen je nu al, jouw manier van menszijn en jouw levensinstelling zijn niet te evenaren. Opgewekt en oh zo dapper tot het laatst toe. Je wilde zó graag leven. Je was een échte levensgenieter. Een wandeling maken, naar het terras, op de koffie, hapje eten, je haalde alles aan om midden tussen de mensen te zijn.

En nu gaan we verder, zonder jou, wat een verlies. Je was liever passer/loper, maar bij gebrek aan midspeelsters, kwam je op deze plek. Uiteindelijk heb je met verve de rol van mid gespeeld. Midden tussen ons in. We koesteren alle herinneringen, kijken de foto`s, maar ons team zal nooit meer hetzelfde zijn.

Je was nog lang niet uitgespeeld in dit leven, maar we weten zeker dat je in de hemel, aan de overkant, met open armen wordt onthaald. Te midden van vele andere sterren.

Longa staat nu ook voor; Loyaal, opgewekt en geliefd Aukje.

In overleg met jouw familie organiseren we nog een gedenkdag. We koppelen dit aan een ouder/kind toernooi. Die editie zal heten het ‘Aukje Liesting toernooi’.

Lieve Aukje, bedankt voor wie je was.

Voor altijd in ons Longa`59 hart.

Yel, Gotcha